ὀργίζω

See also: οργίζω

Ancient Greek

Etymology

From ὀργή (orgḗ) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /or.ɡíz.dɔː/ → /orˈʝi.zo/ → /orˈʝi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.ɡíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /orˈɡi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈʝi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈʝi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈʝi.zo/

Verb

ὀργίζω • (orgízō)

1. to anger, irritate
2. (passive voice) to be or become angry

Conjugation

   Present: ὀργῐ́ζω, ὀργῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργῐ́ζω	ὀργῐ́ζεις	ὀργῐ́ζει	ὀργῐ́ζετον	ὀργῐ́ζετον	ὀργῐ́ζομεν	ὀργῐ́ζετε	ὀργῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀργῐ́ζω	ὀργῐ́ζῃς	ὀργῐ́ζῃ	ὀργῐ́ζητον	ὀργῐ́ζητον	ὀργῐ́ζωμεν	ὀργῐ́ζητε	ὀργῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ὀργῐ́ζοιμῐ	ὀργῐ́ζοις	ὀργῐ́ζοι	ὀργῐ́ζοιτον	ὀργῐζοίτην	ὀργῐ́ζοιμεν	ὀργῐ́ζοιτε	ὀργῐ́ζοιεν
	imperative		ὄργῐζε	ὀργῐζέτω	ὀργῐ́ζετον	ὀργῐζέτων		ὀργῐ́ζετε	ὀργῐζόντων
middle/ passive	indicative	ὀργῐ́ζομαι	ὀργῐ́ζῃ, ὀργῐ́ζει	ὀργῐ́ζεται	ὀργῐ́ζεσθον	ὀργῐ́ζεσθον	ὀργῐζόμεθᾰ	ὀργῐ́ζεσθε	ὀργῐ́ζονται
	subjunctive	ὀργῐ́ζωμαι	ὀργῐ́ζῃ	ὀργῐ́ζηται	ὀργῐ́ζησθον	ὀργῐ́ζησθον	ὀργῐζώμεθᾰ	ὀργῐ́ζησθε	ὀργῐ́ζωνται
	optative	ὀργῐζοίμην	ὀργῐ́ζοιο	ὀργῐ́ζοιτο	ὀργῐ́ζοισθον	ὀργῐζοίσθην	ὀργῐζοίμεθᾰ	ὀργῐ́ζοισθε	ὀργῐ́ζοιντο
	imperative		ὀργῐ́ζου	ὀργῐζέσθω	ὀργῐ́ζεσθον	ὀργῐζέσθων		ὀργῐ́ζεσθε	ὀργῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀργῐ́ζειν				ὀργῐ́ζεσθαι
participle	m	ὀργῐ́ζων				ὀργῐζόμενος
	f	ὀργῐ́ζουσᾰ				ὀργῐζομένη
	n	ὀργῐ́ζον				ὀργῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὤργῐζον, ὠργῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργῐζον	ὤργῐζες	ὤργῐζε(ν)	ὠργῐ́ζετον	ὠργῐζέτην	ὠργῐ́ζομεν	ὠργῐ́ζετε	ὤργῐζον
middle/ passive	indicative	ὠργῐζόμην	ὠργῐ́ζου	ὠργῐ́ζετο	ὠργῐ́ζεσθον	ὠργῐζέσθην	ὠργῐζόμεθᾰ	ὠργῐ́ζεσθε	ὠργῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀργῐέω, ὀργῐέομαι, ὀργῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργῐέω	ὀργῐέεις	ὀργῐέει	ὀργῐέετον	ὀργῐέετον	ὀργῐέομεν	ὀργῐέετε	ὀργῐέουσῐ(ν)
	optative	ὀργῐέοιμῐ	ὀργῐέοις	ὀργῐέοι	ὀργῐέοιτον	ὀργῐεοίτην	ὀργῐέοιμεν	ὀργῐέοιτε	ὀργῐέοιεν
middle	indicative	ὀργῐέομαι	ὀργῐέῃ, ὀργῐέει	ὀργῐέεται	ὀργῐέεσθον	ὀργῐέεσθον	ὀργῐεόμεθᾰ	ὀργῐέεσθε	ὀργῐέονται
	optative	ὀργῐεοίμην	ὀργῐέοιο	ὀργῐέοιτο	ὀργῐέοισθον	ὀργῐεοίσθην	ὀργῐεοίμεθᾰ	ὀργῐέοισθε	ὀργῐέοιντο
passive	indicative	ὀργῐσθήσομαι	ὀργῐσθήσῃ	ὀργῐσθήσεται	ὀργῐσθήσεσθον	ὀργῐσθήσεσθον	ὀργῐσθησόμεθᾰ	ὀργῐσθήσεσθε	ὀργῐσθήσονται
	optative	ὀργῐσθησοίμην	ὀργῐσθήσοιο	ὀργῐσθήσοιτο	ὀργῐσθήσοισθον	ὀργῐσθησοίσθην	ὀργῐσθησοίμεθᾰ	ὀργῐσθήσοισθε	ὀργῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀργῐέειν			ὀργῐέεσθαι		ὀργῐσθήσεσθαι
participle	m	ὀργῐέων			ὀργῐεόμενος		ὀργῐσθησόμενος
	f	ὀργῐέουσᾰ			ὀργῐεομένη		ὀργῐσθησομένη
	n	ὀργῐέον			ὀργῐεόμενον		ὀργῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀργῐῶ, ὀργῐοῦμαι, ὀργῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργῐῶ	ὀργῐεῖς	ὀργῐεῖ	ὀργῐεῖτον	ὀργῐεῖτον	ὀργῐοῦμεν	ὀργῐεῖτε	ὀργῐοῦσῐ(ν)
	optative	ὀργῐοίην, ὀργῐοῖμῐ	ὀργῐοίης, ὀργῐοῖς	ὀργῐοίη, ὀργῐοῖ	ὀργῐοῖτον, ὀργῐοίητον	ὀργῐοίτην, ὀργῐοιήτην	ὀργῐοῖμεν, ὀργῐοίημεν	ὀργῐοῖτε, ὀργῐοίητε	ὀργῐοῖεν, ὀργῐοίησᾰν
middle	indicative	ὀργῐοῦμαι	ὀργῐῇ	ὀργῐεῖται	ὀργῐεῖσθον	ὀργῐεῖσθον	ὀργῐούμεθᾰ	ὀργῐεῖσθε	ὀργῐοῦνται
	optative	ὀργῐοίμην	ὀργῐοῖο	ὀργῐοῖτο	ὀργῐοῖσθον	ὀργῐοίσθην	ὀργῐοίμεθᾰ	ὀργῐοῖσθε	ὀργῐοῖντο
passive	indicative	ὀργῐσθήσομαι	ὀργῐσθήσῃ	ὀργῐσθήσεται	ὀργῐσθήσεσθον	ὀργῐσθήσεσθον	ὀργῐσθησόμεθᾰ	ὀργῐσθήσεσθε	ὀργῐσθήσονται
	optative	ὀργῐσθησοίμην	ὀργῐσθήσοιο	ὀργῐσθήσοιτο	ὀργῐσθήσοισθον	ὀργῐσθησοίσθην	ὀργῐσθησοίμεθᾰ	ὀργῐσθήσοισθε	ὀργῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀργῐεῖν			ὀργῐεῖσθαι		ὀργῐσθήσεσθαι
participle	m	ὀργῐῶν			ὀργῐούμενος		ὀργῐσθησόμενος
	f	ὀργῐοῦσᾰ			ὀργῐουμένη		ὀργῐσθησομένη
	n	ὀργῐοῦν			ὀργῐούμενον		ὀργῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὤργῐσᾰ, ὠργῐσᾰ́μην, ὠργῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργῐσᾰ	ὤργῐσᾰς	ὤργῐσε(ν)	ὠργῐ́σᾰτον	ὠργῐσᾰ́την	ὠργῐ́σᾰμεν	ὠργῐ́σᾰτε	ὤργῐσᾰν
	subjunctive	ὀργῐ́σω	ὀργῐ́σῃς	ὀργῐ́σῃ	ὀργῐ́σητον	ὀργῐ́σητον	ὀργῐ́σωμεν	ὀργῐ́σητε	ὀργῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ὀργῐ́σαιμῐ	ὀργῐ́σειᾰς, ὀργῐ́σαις	ὀργῐ́σειε(ν), ὀργῐ́σαι	ὀργῐ́σαιτον	ὀργῐσαίτην	ὀργῐ́σαιμεν	ὀργῐ́σαιτε	ὀργῐ́σειᾰν, ὀργῐ́σαιεν
	imperative		ὄργῐσον	ὀργῐσᾰ́τω	ὀργῐ́σᾰτον	ὀργῐσᾰ́των		ὀργῐ́σᾰτε	ὀργῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ὠργῐσᾰ́μην	ὠργῐ́σω	ὠργῐ́σᾰτο	ὠργῐ́σᾰσθον	ὠργῐσᾰ́σθην	ὠργῐσᾰ́μεθᾰ	ὠργῐ́σᾰσθε	ὠργῐ́σᾰντο
	subjunctive	ὀργῐ́σωμαι	ὀργῐ́σῃ	ὀργῐ́σηται	ὀργῐ́σησθον	ὀργῐ́σησθον	ὀργῐσώμεθᾰ	ὀργῐ́σησθε	ὀργῐ́σωνται
	optative	ὀργῐσαίμην	ὀργῐ́σαιο	ὀργῐ́σαιτο	ὀργῐ́σαισθον	ὀργῐσαίσθην	ὀργῐσαίμεθᾰ	ὀργῐ́σαισθε	ὀργῐ́σαιντο
	imperative		ὄργῐσαι	ὀργῐσᾰ́σθω	ὀργῐ́σᾰσθον	ὀργῐσᾰ́σθων		ὀργῐ́σᾰσθε	ὀργῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ὠργῐ́σθην	ὠργῐ́σθης	ὠργῐ́σθη	ὠργῐ́σθητον	ὠργῐσθήτην	ὠργῐ́σθημεν	ὠργῐ́σθητε	ὠργῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ὀργῐσθῶ	ὀργῐσθῇς	ὀργῐσθῇ	ὀργῐσθῆτον	ὀργῐσθῆτον	ὀργῐσθῶμεν	ὀργῐσθῆτε	ὀργῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ὀργῐσθείην	ὀργῐσθείης	ὀργῐσθείη	ὀργῐσθεῖτον, ὀργῐσθείητον	ὀργῐσθείτην, ὀργῐσθειήτην	ὀργῐσθεῖμεν, ὀργῐσθείημεν	ὀργῐσθεῖτε, ὀργῐσθείητε	ὀργῐσθεῖεν, ὀργῐσθείησᾰν
	imperative		ὀργῐ́σθητῐ	ὀργῐσθήτω	ὀργῐ́σθητον	ὀργῐσθήτων		ὀργῐ́σθητε	ὀργῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀργῐ́σαι			ὀργῐ́σᾰσθαι		ὀργῐσθῆναι
participle	m	ὀργῐ́σᾱς			ὀργῐσᾰ́μενος		ὀργῐσθείς
	f	ὀργῐ́σᾱσᾰ			ὀργῐσᾰμένη		ὀργῐσθεῖσᾰ
	n	ὀργῐ́σᾰν			ὀργῐσᾰ́μενον		ὀργῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὤργῐκᾰ, ὤργῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργῐκᾰ	ὤργῐκᾰς	ὤργῐκε(ν)	ὠργῐ́κᾰτον	ὠργῐ́κᾰτον	ὠργῐ́κᾰμεν	ὠργῐ́κᾰτε	ὠργῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠργῐ́κω	ὠργῐ́κῃς	ὠργῐ́κῃ	ὠργῐ́κητον	ὠργῐ́κητον	ὠργῐ́κωμεν	ὠργῐ́κητε	ὠργῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ὠργῐ́κοιμῐ, ὠργῐκοίην	ὠργῐ́κοις, ὠργῐκοίης	ὠργῐ́κοι, ὠργῐκοίη	ὠργῐ́κοιτον	ὠργῐκοίτην	ὠργῐ́κοιμεν	ὠργῐ́κοιτε	ὠργῐ́κοιεν
	imperative		ὤργῐκε	ὠργῐκέτω	ὠργῐ́κετον	ὠργῐκέτων		ὠργῐ́κετε	ὠργῐκόντων
middle/ passive	indicative	ὤργῐσμαι	ὤργῐσαι	ὤργῐσται	ὤργῐσθον	ὤργῐσθον	ὠργῐ́σμεθᾰ	ὤργῐσθε	ὠργῐ́δᾰται
	subjunctive	ὠργῐσμένος ὦ	ὠργῐσμένος ᾖς	ὠργῐσμένος ᾖ	ὠργῐσμένω ἦτον	ὠργῐσμένω ἦτον	ὠργῐσμένοι ὦμεν	ὠργῐσμένοι ἦτε	ὠργῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠργῐσμένος εἴην	ὠργῐσμένος εἴης	ὠργῐσμένος εἴη	ὠργῐσμένω εἴητον/εἶτον	ὠργῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ὠργῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠργῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ὠργῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὤργῐσο	ὠργῐ́σθω	ὤργῐσθον	ὠργῐ́σθων		ὤργῐσθε	ὠργῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠργῐκέναι				ὠργῐ́σθαι
participle	m	ὠργῐκώς				ὠργῐσμένος
	f	ὠργῐκυῖᾰ				ὠργῐσμένη
	n	ὠργῐκός				ὠργῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὠργῐ́κειν, ὠργῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠργῐ́κειν, ὠργῐ́κη	ὠργῐ́κεις, ὠργῐ́κης	ὠργῐ́κει(ν)	ὠργῐ́κετον	ὠργῐκέτην	ὠργῐ́κεμεν	ὠργῐ́κετε	ὠργῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠργῐ́σμην	ὤργῐσο	ὤργῐστο	ὤργῐσθον	ὠργῐ́σθην	ὠργῐ́σμεθᾰ	ὤργῐσθε	ὠργῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Greek: οργίζω (orgízo) (learned)

Further reading

• ὀργίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὀργίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G3710 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • anger idem, page 29.
  • angry idem, page 29.
  • bridle up idem, page 98.
  • chafe idem, page 122.
  • enrage idem, page 276.
  • exasperate idem, page 287.
  • fume idem, page 349.
  • incense idem, page 427.
  • madden idem, page 506.
  • provoke idem, page 655.
  • rage idem, page 668.
  • ruffle idem, page 725.
  • storm idem, page 821.