ὀρθόκραιρος

Ancient Greek

Etymology

Bahuvrīhi compound of ὀρθός (orthós) +‎ κραῖρα (kraîra, alternative form of κεραία (keraía) and κέρας (kéras)) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /or.tʰó.krai̯.ros/ → /orˈθo.krɛ.ros/ → /orˈθo.kre.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.tʰó.krai̯.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /orˈtʰo.krɛ.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈθo.krɛ.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈθo.kre.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈθo.kre.ros/

Adjective

ὀρθόκραιρος • (orthókrairos) m (feminine ὀρθοκραίρη, neuter ὀρθόκραιρον); first/second declension (Epic)

1. having upright horns (epithet of oxen)
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.231
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.573
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.348
2. having tall sterns turned up like horns (epithet of ships)
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.3
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.344

Declension

First and second declension of ὀρθόκραιρος; ὀρθοκραίρη; ὀρθόκραιρον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρθόκραιρος orthókrairos	ὀρθοκραίρη orthokraírē	ὀρθόκραιρον orthókrairon		ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō		ὀρθόκραιροι orthókrairoi	ὀρθόκραιραι orthókrairai	ὀρθόκραιρᾰ orthókraira
Genitive		ὀρθοκραίρου / ὀρθοκραιροῖο / ὀρθοκραίροιο / ὀρθοκραιρόο / ὀρθοκραίροο orthokraírou / orthokrairoîo / orthokraíroio / orthokrairóo / orthokraíroo	ὀρθοκραίρης orthokraírēs	ὀρθοκραίρου / ὀρθοκραιροῖο / ὀρθοκραίροιο / ὀρθοκραιρόο / ὀρθοκραίροο orthokraírou / orthokrairoîo / orthokraíroio / orthokrairóo / orthokraíroo		ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroiin	ὀρθοκραίραιν / ὀρθοκραίραιῐν / ὀρθοκραίρῃῐν orthokraírai(i)n / orthokraírēiin	ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroiin		ὀρθοκραίρων orthokraírōn	ὀρθοκραιρᾱ́ων / ὀρθοκραιρέ͜ων / ὀρθοκραιρῶν orthokrairā́ōn / orthokrairé͜ōn / orthokrairôn	ὀρθοκραίρων orthokraírōn
Dative		ὀρθοκραίρῳ orthokraírōi	ὀρθοκραίρῃ orthokraírēi	ὀρθοκραίρῳ orthokraírōi		ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroiin	ὀρθοκραίραιν / ὀρθοκραίραιῐν / ὀρθοκραίρῃῐν orthokraírai(i)n / orthokraírēiin	ὀρθοκραίροιῐν orthokraíroiin		ὀρθοκραίροισῐ / ὀρθοκραίροισῐν / ὀρθοκραίροις orthokraíroisi(n) / orthokraírois	ὀρθοκραίρῃσῐ / ὀρθοκραίρῃσῐν / ὀρθοκραίρῃς / ὀρθοκραίραις orthokraírēisi(n) / orthokraírēis / orthokraírais	ὀρθοκραίροισῐ / ὀρθοκραίροισῐν / ὀρθοκραίροις orthokraíroisi(n) / orthokraírois
Accusative		ὀρθόκραιρον orthókrairon	ὀρθοκραίρην orthokraírēn	ὀρθόκραιρον orthókrairon		ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō		ὀρθοκραίρους orthokraírous	ὀρθοκραίρᾱς orthokraírās	ὀρθόκραιρᾰ orthókraira
Vocative		ὀρθόκραιρε orthókraire	ὀρθοκραίρη orthokraírē	ὀρθόκραιρον orthókrairon		ὀρθοκραίρω orthokraírō	ὀρθοκραίρᾱ orthokraírā	ὀρθοκραίρω orthokraírō		ὀρθόκραιροι orthókrairoi	ὀρθόκραιραι orthókrairai	ὀρθόκραιρᾰ orthókraira
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρθοκραίρως orthokraírōs				ὀρθοκραιρότερος orthokrairóteros				ὀρθοκραιρότᾰτος orthokrairótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ὀρθόκραιρος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀρθόκραιρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀρθόκραιρος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὀρθόκραιρος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ὀρθόκραιρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press