ᾐσθημένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːi̯s.tʰɛː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝s.tʰe̝ˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /is.θiˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /is.θiˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /is.θiˈme.nos/

Participle

ᾐσθημένος • (ēisthēménos) m (feminine ᾐσθημένη, neuter ᾐσθημένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of αἰσθάνομαι (aisthánomai)

Declension

First and second declension of ᾐσθημένος; ᾐσθημένη; ᾐσθημένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾐσθημένος ēisthēménos	ᾐσθημένη ēisthēménē	ᾐσθημένον ēisthēménon	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένᾱ ēisthēménā	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένοι ēisthēménoi	ᾐσθημέναι ēisthēménai	ᾐσθημένᾰ ēisthēména
Genitive	ᾐσθημένου ēisthēménou	ᾐσθημένης ēisthēménēs	ᾐσθημένου ēisthēménou	ᾐσθημένοιν ēisthēménoin	ᾐσθημέναιν ēisthēménain	ᾐσθημένοιν ēisthēménoin	ᾐσθημένων ēisthēménōn	ᾐσθημένων ēisthēménōn	ᾐσθημένων ēisthēménōn
Dative	ᾐσθημένῳ ēisthēménōi	ᾐσθημένῃ ēisthēménēi	ᾐσθημένῳ ēisthēménōi	ᾐσθημένοιν ēisthēménoin	ᾐσθημέναιν ēisthēménain	ᾐσθημένοιν ēisthēménoin	ᾐσθημένοις ēisthēménois	ᾐσθημέναις ēisthēménais	ᾐσθημένοις ēisthēménois
Accusative	ᾐσθημένον ēisthēménon	ᾐσθημένην ēisthēménēn	ᾐσθημένον ēisthēménon	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένᾱ ēisthēménā	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένους ēisthēménous	ᾐσθημένᾱς ēisthēménās	ᾐσθημένᾰ ēisthēména
Vocative	ᾐσθημένε ēisthēméne	ᾐσθημένη ēisthēménē	ᾐσθημένον ēisthēménon	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένᾱ ēisthēménā	ᾐσθημένω ēisthēménō	ᾐσθημένοι ēisthēménoi	ᾐσθημέναι ēisthēménai	ᾐσθημένᾰ ēisthēména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾐσθημένως ēisthēménōs			ᾐσθημενώτερος ēisthēmenṓteros			ᾐσθημενώτᾰτος ēisthēmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.