Iovis
Latin edit
Etymology 1 edit
Proper noun edit
Iovis
Etymology 2 edit
Regularisation of the nominative and the oblique stems, continuing the inflection of Proto-Indo-European *dyḗws. Compare Old Latin Diovis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈi̯o.u̯is/, [ˈi̯ou̯ɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈjo.vis/, [ˈjɔːvis]
Proper noun edit
Iovis m (genitive Iovis); third declension
- (Late Latin, Medieval Latin) Alternative form of Iuppiter, the god Jove, Jupiter.
- 556-636 CE, Isidore of Seville, Etymologiae, page VIII:
- Quōs pāgānī deōs asserunt, hominēs ōlim fuisse prōduntur, et prō ūniuscuiusque vītā vel meritīs colī apud suōs post mortem coepērunt, ut apud Aegyptum Īsis, apud Crētam Iovis, apud Maurōs Iuba, apud Latinōs Faunus, apud Rōmānōs Quirīnus.
- (please add an English translation of this quotation)
- 556-636 CE, Isidore of Seville, Etymologiae, page VIII:
- Iovis fertur ā iuvandō dictus, et Iuppiter quasi iuvāns pater, hoc est, omnibus praestāns.
- (please add an English translation of this quotation)
- (alchemy, chemistry) tin
Declension edit
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | Iovis | Iovēs |
| Genitive | Iovis | Iovum |
| Dative | Iovī | Iovibus |
| Accusative | Iovem | Iovēs |
| Ablative | Iove | Iovibus |
| Vocative | Iovis | Iovēs |