Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Perfect passive participle of abiciō (throw away or down; abandon; overthrow; humble), from ab (from, away from) + iaciō (throw, hurl).

Participle edit

abiectus (feminine abiecta, neuter abiectum, comparative abiectior, superlative abiectissimus, adverb abiectē); first/second-declension participle

  1. thrown or cast aside, down or away, having been thrown away
  2. given up, abandoned, degraded, having been abandoned
  3. overthrown, having been overthrown
  4. (by extension) humble, low, crouched; subservient
    Synonyms: modicus, dēmissus
  5. (by extension) base, sordid

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative abiectus abiecta abiectum abiectī abiectae abiecta
Genitive abiectī abiectae abiectī abiectōrum abiectārum abiectōrum
Dative abiectō abiectō abiectīs
Accusative abiectum abiectam abiectum abiectōs abiectās abiecta
Ablative abiectō abiectā abiectō abiectīs
Vocative abiecte abiecta abiectum abiectī abiectae abiecta

Descendants edit

  • French: abject
    • Norwegian Bokmål: abjekt (etymology 1)
  • Norwegian Bokmål: abjekt (etymology 2)

References edit

  • abiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers