Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From abiectus, perfect passive participle of abiciō (throw or hurl down or away), from ab- (from, down or away from) +‎ iaciō (throw, hurl).

Pronunciation edit

Verb edit

abiectō (present infinitive abiectāre, perfect active abiectāvī, supine abiectātum); first conjugation

  1. to abandon
  2. to debase
  3. to humble
  4. to sell too cheaply
  5. to slight
  6. to throw, cast away, cast down, cast aside
    • 1821, Gabriel Brotier, Supplementa Annalium, Libri Quinti, page 28:
      huic a Considio, prætura functo, abjectabatur
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation edit

   Conjugation of abiectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present abiectō abiectās abiectat abiectāmus abiectātis abiectant
imperfect abiectābam abiectābās abiectābat abiectābāmus abiectābātis abiectābant
future abiectābō abiectābis abiectābit abiectābimus abiectābitis abiectābunt
perfect abiectāvī abiectāvistī abiectāvit abiectāvimus abiectāvistis abiectāvērunt,
abiectāvēre
pluperfect abiectāveram abiectāverās abiectāverat abiectāverāmus abiectāverātis abiectāverant
future perfect abiectāverō abiectāveris abiectāverit abiectāverimus abiectāveritis abiectāverint
passive present abiector abiectāris,
abiectāre
abiectātur abiectāmur abiectāminī abiectantur
imperfect abiectābar abiectābāris,
abiectābāre
abiectābātur abiectābāmur abiectābāminī abiectābantur
future abiectābor abiectāberis,
abiectābere
abiectābitur abiectābimur abiectābiminī abiectābuntur
perfect abiectātus + present active indicative of sum
pluperfect abiectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect abiectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present abiectem abiectēs abiectet abiectēmus abiectētis abiectent
imperfect abiectārem abiectārēs abiectāret abiectārēmus abiectārētis abiectārent
perfect abiectāverim abiectāverīs abiectāverit abiectāverīmus abiectāverītis abiectāverint
pluperfect abiectāvissem abiectāvissēs abiectāvisset abiectāvissēmus abiectāvissētis abiectāvissent
passive present abiecter abiectēris,
abiectēre
abiectētur abiectēmur abiectēminī abiectentur
imperfect abiectārer abiectārēris,
abiectārēre
abiectārētur abiectārēmur abiectārēminī abiectārentur
perfect abiectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect abiectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present abiectā abiectāte
future abiectātō abiectātō abiectātōte abiectantō
passive present abiectāre abiectāminī
future abiectātor abiectātor abiectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives abiectāre abiectāvisse abiectātūrum esse abiectārī abiectātum esse abiectātum īrī
participles abiectāns abiectātūrus abiectātus abiectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
abiectandī abiectandō abiectandum abiectandō abiectātum abiectātū

Synonyms edit

Related terms edit

References edit

  • abiecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be cast down, discouraged, in despair: animo esse humili, demisso (more strongly animo esse fracto, perculso et abiecto) (Att. 3. 2)