Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of adiuvō (I help, assist).

Noun edit

adiūtus m (genitive adiūtūs); fourth declension

  1. help, aid, assistance
    Synonyms: adiumentum, ops, auxilium, subsidium, fidēs, praesidium

Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative adiūtus adiūtūs
Genitive adiūtūs adiūtuum
Dative adiūtuī adiūtibus
Accusative adiūtum adiūtūs
Ablative adiūtū adiūtibus
Vocative adiūtus adiūtūs

Participle edit

adiūtus (feminine adiūta, neuter adiūtum); first/second-declension participle

  1. having been helped, assisted
  2. (figuratively) having been cheered

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative adiūtus adiūta adiūtum adiūtī adiūtae adiūta
Genitive adiūtī adiūtae adiūtī adiūtōrum adiūtārum adiūtōrum
Dative adiūtō adiūtō adiūtīs
Accusative adiūtum adiūtam adiūtum adiūtōs adiūtās adiūta
Ablative adiūtō adiūtā adiūtō adiūtīs
Vocative adiūte adiūta adiūtum adiūtī adiūtae adiūta

Descendants edit

  • Old French: aiude, aiue
  • Friulian: aiût
  • Italian: aiuto
  • Ligurian: aggiutto
  • Sicilian: aiutu, ajutu

References edit

  • adjutus (1)”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • adjutus (2)”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • adiutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • adiutus in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication