Old Norse

edit

Etymology

edit

From Proto-Germanic *allaz (all), from Proto-Indo-European *h₂el- (all). Cognate with Old English eall, Old Frisian all, Old Saxon al, Old Dutch al, ol, Old High German al, Gothic 𐌰𐌻𐌻𐍃 (alls).

Pronunciation

edit
  • (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈɑlːr̩/

Adjective

edit

allr (not comparable)

  1. all, entire, whole
    • Vǫluspá, verse 1, lines 1-2, in 1867, S. Bugge, Norrœn fornkvæði: Sæmundar Edda hins fróða. Christiania, page 1:
      Hljóðs bið ek allar / helgar kindir, []
      For silence I ask all /'holy kindreds []
  2. all, quite, entirely
  3. gone, past, departed

Declension

edit
Strong declension of allr
singular masculine feminine neuter
nominative allr ǫll allt
accusative allan alla allt
dative ǫllum allri ǫllu
genitive alls allrar alls
plural masculine feminine neuter
nominative allir allar ǫll
accusative alla allar ǫll
dative ǫllum ǫllum ǫllum
genitive allra allra allra

Descendants

edit
  • Icelandic: allur
  • Faroese: allur
  • Norwegian Nynorsk: all
  • Old Swedish: alder, ᛆᛚᚦᚽᚱ (Runic)
  • Danish: al
    • Norwegian Bokmål: all

Further reading

edit
  • Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “allr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 10
  • Zoëga, Geir T. (1910) “allr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 10; also available at the Internet Archive