Latin

edit

Etymology

edit

From audiēns, present active participle of audiō (hear, listen).

Pronunciation

edit

Noun

edit

audientia f (genitive audientiae); first declension

  1. The act of hearing or listening; attention, heed.
  2. The faculty of hearing.
  3. A group of listeners, audience.

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative audientia audientiae
Genitive audientiae audientiārum
Dative audientiae audientiīs
Accusative audientiam audientiās
Ablative audientiā audientiīs
Vocative audientia audientiae
edit

Descendants

edit

Participle

edit

audientia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of audiēns

References

edit
  • audientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • audientia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • audientia in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • audientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to obtain a hearing: audientiam sibi (orationi) facere
    • (ambiguous) to accept battle: potestatem sui facere (alicui) (cf. sect. XII. 9, note audientia...)