Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Perfect passive participle of augurō.

Participle edit

augurātus (feminine augurāta, neuter augurātum); first/second-declension participle

  1. predicted
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative augurātus augurāta augurātum augurātī augurātae augurāta
Genitive augurātī augurātae augurātī augurātōrum augurātārum augurātōrum
Dative augurātō augurātō augurātīs
Accusative augurātum augurātam augurātum augurātōs augurātās augurāta
Ablative augurātō augurātā augurātō augurātīs
Vocative augurāte augurāta augurātum augurātī augurātae augurāta

Etymology 2 edit

auguror +‎ -tus (forming action nouns) or augur +‎ -ātus.

Noun edit

augurātus m (genitive augurātūs); fourth declension

  1. the office of augur
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative augurātus augurātūs
Genitive augurātūs augurātuum
Dative augurātuī augurātibus
Accusative augurātum augurātūs
Ablative augurātū augurātibus
Vocative augurātus augurātūs

References edit

  • auguratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • auguratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • auguratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.