auris
Catalan edit
Pronunciation edit
Adjective edit
auris
Noun edit
auris
Latin edit
Etymology 1 edit
From Proto-Italic *auzis, ultimately from Proto-Indo-European *h₂ṓws. Cognate with Old English ēare (English ear), Ancient Greek οὖς (oûs), Old Church Slavonic оухо (uxo) (Russian ухо (uxo), Serbo-Croatian uho), Old Irish au, Lithuanian ausìs, and Albanian vesh.
Alternative forms edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈau̯.ris/, [ˈäu̯rɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈau̯.ris/, [ˈäːu̯ris]
Noun edit
auris f (genitive auris); third declension
- ear
- 63 BCE, Cicero, Catiline Orations[1]:
- Quam diu quisquam erit qui te defendere audeat, vives, et vives ita ut nunc vivis, multis meis et firmis praesidiis obsessus ne commovere te contra rem publicam possis. Multorum te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt, speculabuntur atque custodient.
- As long as one person exists who may dare to defend you, you shall live, but you shall live as you do now, surrounded by my many and trusty guards, so that you shall not be able to stir one finger against the republic: many eyes and ears shall still observe and watch you, as they have hitherto done, though you shall not perceive them.
Declension edit
Third-declension noun (i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | auris | aurēs |
Genitive | auris | aurium |
Dative | aurī | auribus |
Accusative | aurem | aurēs aurīs |
Ablative | aure | auribus |
Vocative | auris | aurēs |
Derived terms edit
Descendants edit
- → English: aur-
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈau̯.riːs/, [ˈäu̯riːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈau̯.ris/, [ˈäːu̯ris]
Noun edit
aurīs
References edit
- “auris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auris”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auris in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- auris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
- I am losing my eyesight and getting deaf: neque auribus neque oculis satis consto
- to be blind: oculis captum esse (vid. sect. IV. 6., note auribus, oculis...)
- (ambiguous) to turn a deaf ear to, to open one's ears to..: aures claudere, patefacere (e.g. veritati, assentatoribus)
- (ambiguous) to listen to a person: aures praebere alicui
- (ambiguous) to din a thing into a person's ears: aures alicuius obtundere or simply obtundere (aliquem)
- (ambiguous) to whisper something in a person's ears: in aurem alicui dicere (insusurrare) aliquid
- (ambiguous) to come to some one's ears: ad aures alicuius (not alicui) pervenire, accidere
- (ambiguous) to prick up one's ears: aures erigere
- (ambiguous) his words find an easy hearing, are listened to with pleasure: oratio in aures influit
- (ambiguous) a fine, practised ear: aures elegantes, teretes, tritae (De Or. 9. 27)
- (ambiguous) to turn one's eyes (ears, attention) towards an object: oculos (aures, animum) advertere ad aliquid
- I am losing my eyesight and getting deaf: neque auribus neque oculis satis consto