ayrılıkçı
Turkish
editEtymology
editDerived from Ottoman Turkish آیریلق (ayrılıḳ, “separation, isolation, difference”),[1] from Ottoman Turkish آیری (ayrı, “apart, separate, alone”), from Proto-Turkic *adruk (“split, separate”), from *adïr- (“to separate”),[2][3] morphologically ayır- + -ı + -lık + -çı.
Pronunciation
editNoun
editayrılıkçı (definite accusative ayrılıkçıyı, plural ayrılıkçılar)
- separatist
- Synonym: bölücü
Declension
edit| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ayrılıkçı | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | ayrılıkçıyı | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | ayrılıkçı | ayrılıkçılar | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | ayrılıkçıyı | ayrılıkçıları | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | ayrılıkçıya | ayrılıkçılara | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | ayrılıkçıda | ayrılıkçılarda | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | ayrılıkçıdan | ayrılıkçılardan | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | ayrılıkçının | ayrılıkçıların | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
References
edit- ^ Redhouse, James W. (1890) “آیریلق”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 295
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*adɨ-r-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “ayrı”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
edit- Çağbayır, Yaşar (2007) “ayrılıkçı”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 394