błagalnik

See also: błagalnicą

Polish

Etymology

From błagalny +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwaˈɡalɲik/
• Rhymes: -alɲik
• Syllabification: bła‧gal‧nik

Noun

błagalnik m pers (male equivalent błagalnica)

1. (archaic) beggar, pleader, implorer

Declension

Declension of błagalnik

	singular	plural
nominative	błagalnik	błagalnicy/błagalniki (deprecative)
genitive	błagalnika	błagalników
dative	błagalnikowi	błagalnikom
accusative	błagalnika	błagalników
instrumental	błagalnikiem	błagalnikami
locative	błagalniku	błagalnikach
vocative	błagalniku	błagalnicy

Related terms

adjectives

• błagalny
• nieubłagany

 

adverbs

• błagająco
• błagalnie
• nieubłaganie

 

verb

• błagać impf

 

Further reading

• błagalnik in Polish dictionaries at PWN