barewnik

Old Polish

Etymology

From barwa +‎ -nik. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /barɛvniːk/
• IPA^(key): (15^th CE) /barɛvnik/

Noun

barewnik m pers

1. one who paints their face or body; sometimes as a ritual
   • 1977 [XV ex.], “Vergili Georgicorum schedae Gnesnenses”, in Bogdanus Bolz, Wanda Żurowska-Górecka, editors, Symbolae Philologorum Posnaniensium, volume 3, page 78:

     Aspice et extremis, granycznymy, domitum cultoribus orbem easque domos Arabum, pictosque Gelonos barewnyczy

     [Aspice et extremis, granicznymi, domitum cultoribus orbem easque domos Arabum, pictosque Gelonos barewnicy]

Related terms

adjectives

• barwiony

 

nouns

• barwa
• barwica
• barwierz
• barwik
• barwina

 

verbs

• barwić impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “barewnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN