behapbaar

Dutch

Etymology

From behappen (“to be able to handle”) +‎ -baar.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɦɑ(p)ˌbaːr/, /bəˈɦɑ.paːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧hap‧baar

Adjective

behapbaar (comparative behapbaarder, superlative behapbaarst)

1. manageable

Inflection

Declension of behapbaar
uninflected	behapbaar
inflected	behapbare
comparative	behapbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		behapbaar	behapbaarder	het behapbaarst het behapbaarste
indefinite	m./f. sing.	behapbare	behapbaardere	behapbaarste
	n. sing.	behapbaar	behapbaarder	behapbaarste
	plural	behapbare	behapbaardere	behapbaarste
definite		behapbare	behapbaardere	behapbaarste
partitive		behapbaars	behapbaarders	—

Derived terms

• behapbaarheid