beiða

See also: Běidà

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpeiːða/
• Rhymes: -eiːða

Etymology 1

From Old Norse beiða, from Proto-Germanic *baidijaną.

Verb

beiða (weak verb, third-person singular past indicative beiddi, supine beitt)

1. (ditransitive, takes the accusative and genitive) to ask, to request

Conjugation

beiða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að beiða
supine (sagnbót)		beitt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		beiðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég beiði	við beiðum	present (nútíð)	ég beiði	við beiðum
	þú beiðir	þið beiðið		þú beiðir	þið beiðið
	hann, hún, það beiðir	þeir, þær, þau beiða		hann, hún, það beiði	þeir, þær, þau beiði
past (þátíð)	ég beiddi	við beiddum	past (þátíð)	ég beiddi	við beiddum
	þú beiddir	þið beidduð		þú beiddir	þið beidduð
	hann, hún, það beiddi	þeir, þær, þau beiddu		hann, hún, það beiddi	þeir, þær, þau beiddu
imperative (boðháttur)	beið (þú)	beiðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	beiddu	beiðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beiðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að beiðast
supine (sagnbót)		beiðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		beiðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég beiðist	við beiðumst	present (nútíð)	ég beiðist	við beiðumst
	þú beiðist	þið beiðist		þú beiðist	þið beiðist
	hann, hún, það beiðist	þeir, þær, þau beiðast		hann, hún, það beiðist	þeir, þær, þau beiðist
past (þátíð)	ég beiddist	við beiddumst	past (þátíð)	ég beiddist	við beiddumst
	þú beiddist	þið beiddust		þú beiddist	þið beiddust
	hann, hún, það beiddist	þeir, þær, þau beiddust		hann, hún, það beiddist	þeir, þær, þau beiddust
imperative (boðháttur)	beiðst (þú)	beiðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	beiðstu	beiðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beiddur	beidd	beitt		beiddir	beiddar	beidd
accusative (þolfall)	beiddan	beidda	beitt		beidda	beiddar	beidd
dative (þágufall)	beiddum	beiddri	beiddu		beiddum	beiddum	beiddum
genitive (eignarfall)	beidds	beiddrar	beidds		beiddra	beiddra	beiddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beiddi	beidda	beidda		beiddu	beiddu	beiddu
accusative (þolfall)	beidda	beiddu	beidda		beiddu	beiddu	beiddu
dative (þágufall)	beidda	beiddu	beidda		beiddu	beiddu	beiddu
genitive (eignarfall)	beidda	beiddu	beidda		beiddu	beiddu	beiddu

Synonyms

• (request): biðja, beiðast

Etymology 2

Noun

beiða f (genitive singular beiðu, nominative plural beiður)

1. a mantis, a praying mantis

Declension

declension of beiða

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	beiða	beiðan	beiður	beiðurnar
accusative	beiðu	beiðuna	beiður	beiðurnar
dative	beiðu	beiðunni	beiðum	beiðunum
genitive	beiðu	beiðunnar	beiða	beiðanna

Old Norse

Etymology

Causative of bíða. From Proto-Germanic *baidijaną (“to demand”),

Verb

beiða (singular past indicative beiddi, plural past indicative beiddu, past participle beiddr)

1. to ask, beg, request
   1. (ditransitive, with accusative/dative and genitive) to ask someone for something, request something from someone
   2. (transitive, with accusative)
      beiða lǫgbeiðing

      to make a lawful request

Conjugation

Conjugation of beiða — active (weak class 1)

infinitive	beiða
present participle	beiðandi
past participle	beiddr
indicative	present	past
1st-person singular	beiði	beidda
2nd-person singular	beiðir	beiddir
3rd-person singular	beiðir	beiddi
1st-person plural	beiðum	beiddum
2nd-person plural	beiðið	beidduð
3rd-person plural	beiða	beiddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	beiða	beidda
2nd-person singular	beiðir	beiddir
3rd-person singular	beiði	beiddi
1st-person plural	beiðim	beiddim
2nd-person plural	beiðið	beiddið
3rd-person plural	beiði	beiddi
imperative	present
2nd-person singular	beið, beiði
1st-person plural	beiðum
2nd-person plural	beiðið

Conjugation of beiða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	beiðask
present participle	beiðandisk
past participle	beizk
indicative	present	past
1st-person singular	beiðumk	beiddumk
2nd-person singular	beiðisk	beiddisk
3rd-person singular	beiðisk	beiddisk
1st-person plural	beiðumsk	beiddumsk
2nd-person plural	beiðizk	beidduzk
3rd-person plural	beiðask	beiddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	beiðumk	beiddumk
2nd-person singular	beiðisk	beiddisk
3rd-person singular	beiðisk	beiddisk
1st-person plural	beiðimsk	beiddimsk
2nd-person plural	beiðizk	beiddizk
3rd-person plural	beiðisk	beiddisk
imperative	present
2nd-person singular	beizk, beiðisk
1st-person plural	beiðumsk
2nd-person plural	beiðizk

Derived terms

• beiddr (“unwilling, reluctant”)
• beiðing f (“request, demand”)
• beiðni f (“request, demand”)
• beiðsla f (“request, demand”)
• beizla f (“request, demand”)

Related terms

• bíða (“to wait, abide”)

Descendants

• Icelandic: beiða
• Faroese: beiða
• Old Swedish: bēþa
  • ⇒ Old Swedish: bēþas (from passive)
    • Swedish: bedas

References

• beiða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.