berechtigd

Dutch

Etymology

From berechtigen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈrɛx.təxt/
• Hyphenation: be‧rech‧tigd

Adjective

berechtigd (not comparable)

1. entitled
2. authorized

Inflection

Declension of berechtigd
uninflected	berechtigd
inflected	berechtigde
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		berechtigd
indefinite	m./f. sing.	berechtigde
	n. sing.	berechtigd
	plural	berechtigde
definite		berechtigde
partitive		berechtigds

Related terms

• berechtigen
• zelfberechtigen
• zelfberechtigd