bespottelijk

Dutch

Etymology

From bespotten +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈspɔtələk/

• Audio:

  (file)

Adjective

bespottelijk (comparative bespottelijker, superlative bespottelijkst)

1. ridiculous, laughable

Declension

Declension of bespottelijk
uninflected	bespottelijk
inflected	bespottelijke
comparative	bespottelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bespottelijk	bespottelijker	het bespottelijkst het bespottelijkste
indefinite	m./f. sing.	bespottelijke	bespottelijkere	bespottelijkste
	n. sing.	bespottelijk	bespottelijker	bespottelijkste
	plural	bespottelijke	bespottelijkere	bespottelijkste
definite		bespottelijke	bespottelijkere	bespottelijkste
partitive		bespottelijks	bespottelijkers	—