bestyjnik

Polish

Etymology

From bestia +‎ -nik. First attested in 1834.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛsˈtɨj.ɲik/
• Rhymes: -ɨjɲik
• Syllabification: bes‧tyj‧nik

Noun

bestyjnik m pers (female equivalent (obsolete) bestyjnica)

1. (obsolete, dialectal, humorous) good-for-nothing; ne'er-do-well; beast

Declension

Declension of bestyjnik

	singular	plural
nominative	bestyjnik	bestyjnicy/bestyjniki (deprecative)
genitive	bestyjnika	bestyjników
dative	bestyjnikowi	bestyjnikom
accusative	bestyjnika	bestyjników
instrumental	bestyjnikiem	bestyjnikami
locative	bestyjniku	bestyjnikach
vocative	bestyjniku	bestyjnicy

Further reading

• bestyjnik in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “bestyjnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “bestyjnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 118