bezdźwięczny

Polish

Etymology

From bez- +‎ dźwięczny.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛzˈd͡ʑvjɛnt͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnt͡ʂnɘ
• Syllabification: bez‧dźwięcz‧ny

Adjective

bezdźwięczny (not comparable, derived adverb bezdźwięcznie)

1. soundless, voiceless, silent (not making a sound)

   Synonyms: atoniczny, bezgłośny, niemy

   Antonyms: dźwięczny, hałaśliwy

   bezdźwięczny głos ― a silent voice

2. (phonetics) voiceless

   Coordinate term: dźwięczny

Declension

Declension of bezdźwięczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	bezdźwięczny		bezdźwięczna	bezdźwięczne	bezdźwięczni	bezdźwięczne
genitive	bezdźwięcznego		bezdźwięcznej	bezdźwięcznego	bezdźwięcznych
dative	bezdźwięcznemu		bezdźwięcznej	bezdźwięcznemu	bezdźwięcznym
accusative	bezdźwięcznego	bezdźwięczny	bezdźwięczną	bezdźwięczne	bezdźwięcznych	bezdźwięczne
instrumental	bezdźwięcznym		bezdźwięczną	bezdźwięcznym	bezdźwięcznymi
locative	bezdźwięcznym		bezdźwięcznej	bezdźwięcznym	bezdźwięcznych

Derived terms

noun

• bezdźwięczność

 

Related terms

noun

• dźwięk

 

Further reading

• bezdźwięczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bezdźwięczny in Polish dictionaries at PWN