bojownik

Polish

bojownik

Etymology

From bojowy +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɔˈjɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: bo‧jow‧nik

Noun

bojownik m pers (female equivalent bojowniczka)

1. (military) guerrilla fighter

Declension

Declension of bojownik

	singular	plural
nominative	bojownik	bojownicy/bojowniki (deprecative)
genitive	bojownika	bojowników
dative	bojownikowi	bojownikom
accusative	bojownika	bojowników
instrumental	bojownikiem	bojownikami
locative	bojowniku	bojownikach
vocative	bojowniku	bojownicy

Noun

bojownik m animal

1. betta (any fish of the genus Betta)
2. ruff (Philomachus pugnax)

   Synonym: batalion

Declension

Declension of bojownik

	singular	plural
nominative	bojownik	bojowniki
genitive	bojownika	bojowników
dative	bojownikowi	bojownikom
accusative	bojownika	bojowniki
instrumental	bojownikiem	bojownikami
locative	bojowniku	bojownikach
vocative	bojowniku	bojowniki

Related terms

adjective

• bojowy

nouns

• bojowiec
• bój

verb

• bojować

Further reading

• bojownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bojownik in Polish dictionaries at PWN