bondgenoot

Dutch

Etymology

From bond +‎ genoot, calque of German Bundesgenosse.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɔnt.xəˌnoːt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bond‧ge‧noot

Noun

bondgenoot m (plural bondgenoten, diminutive bondgenootje n, feminine bondgenote)

1. ally (member of the same alliance; one who offers support when needed)

   Nederland en België waren bondgenoten tijdens de oorlog.

   Netherlands and Belgium were allies during the war.

   De twee landen hebben een langdurige geschiedenis als bondgenoten in tijden van nood.

   The two countries have a long history as allies in times of need.

   In moeilijke tijden kunnen we altijd rekenen op onze bondgenoten voor steun.

   In difficult times, we can always rely on our allies for support.

2. (obsolete) fellow member of a federation, confederacy, association, etc.

Derived terms

• bondgenootschap

Descendants

• Afrikaans: bondgenoot