bordum
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Frankish *bord (“board, plank”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈbor.dum/, [ˈbɔrd̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbor.dum/, [ˈbɔrd̪um]
Noun edit
bordum n (genitive bordī); second declension[1][2]
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | bordum | borda |
Genitive | bordī | bordōrum |
Dative | bordō | bordīs |
Accusative | bordum | borda |
Ablative | bordō | bordīs |
Vocative | bordum | borda |
Derived terms edit
Descendants edit
- ⇒ Medieval Latin: bordura
References edit
- ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “bordum”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 101
- ^ bordum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Old English edit
Noun edit
bordum