buitenechtelijk

Dutch

Etymology

From buiten- +‎ echtelijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbœy̯.tə(n)ˈɛx.tə.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bui‧ten‧ech‧te‧lijk

Adjective

buitenechtelijk (not comparable)

1. extramarital

   Hij had een buitenechtelijke affaire met zijn collega.

   He had an extramarital affair with his colleague.

   Het kind werd geboren uit een buitenechtelijke relatie.

   The child was born from an extramarital relationship.

   Buitenechtelijke kinderen worden soms geconfronteerd met sociale vooroordelen.

   Extramarital children are sometimes confronted with social prejudices.

Inflection

Declension of buitenechtelijk
uninflected	buitenechtelijk
inflected	buitenechtelijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		buitenechtelijk
indefinite	m./f. sing.	buitenechtelijke
	n. sing.	buitenechtelijk
	plural	buitenechtelijke
definite		buitenechtelijke
partitive		buitenechtelijks