See also: buum̧

Estonian

edit

Etymology

edit

Borrowed from English boom.

Noun

edit

buum (genitive buumi, partitive buumi)

  1. boom (period of prosperity or high activity)

Inflection

edit
Declension of buum (ÕS type 22e/riik, length gradation)
singular plural
nominative buum buumid
accusative nom.
gen. buumi
genitive buumide
partitive buumi buume
buumisid
illative buumi
buumisse
buumidesse
buumesse
inessive buumis buumides
buumes
elative buumist buumidest
buumest
allative buumile buumidele
buumele
adessive buumil buumidel
buumel
ablative buumilt buumidelt
buumelt
translative buumiks buumideks
buumeks
terminative buumini buumideni
essive buumina buumidena
abessive buumita buumideta
comitative buumiga buumidega

Derived terms

edit

North Frisian

edit

Etymology

edit

From Old Frisian bām. Cognates include West Frisian beam, Dutch boom and German: Baum.

Noun

edit

buum m (plural Mooring: buume, plural Föhr-Amrum: buumer)

  1. (Mooring and Föhr-Amrum) tree
    En huugen buumA tall tree

Wolof

edit

Noun

edit

buum

  1. rope, cord