ciontaigh

Irish edit

Etymology 1 edit

From Middle Irish cintaigid. By surface analysis, cion +‎ -taigh.

Alternative forms edit

cionntaigh, cionntuigh, ciontuigh (obsolete)

Verb edit

ciontaigh (present analytic ciontaíonn, future analytic ciontóidh, verbal noun ciontú, past participle ciontaithe)

(intransitive) to transgress (commit an offense), sin, offend
(transitive) to accuse, incriminate
Synonyms: cuir i leith, ionchoirigh
(reflexive) to confess
Synonyms: admhaigh, déan faoistin
(transitive) to convict
Synonym: daor
to condemn, blame

Conjugation edit

conjugation of ciontaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	ciontaím	ciontaíonn tú; ciontaír^†	ciontaíonn sé, sí	ciontaímid; ciontaíonn muid	ciontaíonn sibh	ciontaíonn siad; ciontaíd^†	a chiontaíonn; a chiontaíos / a gciontaíonn; a gciontaíos	ciontaítear
	past	chiontaigh mé; chiontaíos	chiontaigh tú; chiontaís	chiontaigh sé, sí	chiontaíomar; chiontaigh muid	chiontaigh sibh; chiontaíobhair	chiontaigh siad; chiontaíodar	a chiontaigh / ar chiontaigh*	ciontaíodh
	past habitual	chiontaínn / gciontaínn‡‡	chiontaíteá / gciontaíteá‡‡	chiontaíodh sé, sí / gciontaíodh sé, sí‡‡	chiontaímis; chiontaíodh muid / gciontaímis‡‡; gciontaíodh muid‡‡	chiontaíodh sibh / gciontaíodh sibh‡‡	chiontaídís; chiontaíodh siad / gciontaídís‡‡; gciontaíodh siad‡‡	a chiontaíodh / a gciontaíodh*	chiontaítí / gciontaítí‡‡
future		ciontóidh mé; ciontód; ciontóchaidh mé^†	ciontóidh tú; ciontóir^†; ciontóchaidh tú^†	ciontóidh sé, sí; ciontóchaidh sé, sí^†	ciontóimid; ciontóidh muid; ciontóchaimid^†; ciontóchaidh muid^†	ciontóidh sibh; ciontóchaidh sibh^†	ciontóidh siad; ciontóid^†; ciontóchaidh siad^†	a chiontóidh; a chiontós; a chiontóchaidh^†; a chiontóchas^† / a gciontóidh; a gciontós; a gciontóchaidh^†; a gciontóchas^†	ciontófar; ciontóchar^†
conditional		chiontóinn; chiontóchainn^† / gciontóinn‡‡; gciontóchainn^†‡‡	chiontófá; chiontóchthá^† / gciontófá‡‡; gciontóchthá^†‡‡	chiontódh sé, sí; chiontóchadh sé, sí^† / gciontódh sé, sí‡‡; gciontóchadh sé, sí^†‡‡	chiontóimis; chiontódh muid; chiontóchaimis^†; chiontóchadh muid^† / gciontóimis‡‡; gciontódh muid‡‡; gciontóchaimis^†‡‡; gciontóchadh muid^†‡‡	chiontódh sibh; chiontóchadh sibh^† / gciontódh sibh‡‡; gciontóchadh sibh^†‡‡	chiontóidís; chiontódh siad; chiontóchadh siad^† / gciontóidís‡‡; gciontódh siad‡‡; gciontóchadh siad^†‡‡	a chiontódh; a chiontóchadh^† / a gciontódh; a gciontóchadh^†	chiontófaí; chiontóchthaí^† / gciontófaí‡‡; gciontóchthaí^†‡‡
subjunctive	present	go gciontaí mé; go gciontaíod^†	go gciontaí tú; go gciontaír^†	go gciontaí sé, sí	go gciontaímid; go gciontaí muid	go gciontaí sibh	go gciontaí siad; go gciontaíd^†	—	go gciontaítear
subjunctive	past	dá gciontaínn	dá gciontaíteá	dá gciontaíodh sé, sí	dá gciontaímis; dá gciontaíodh muid	dá gciontaíodh sibh	dá gciontaídís; dá gciontaíodh siad	—	dá gciontaítí
imperative		ciontaím	ciontaigh	ciontaíodh sé, sí	ciontaímis	ciontaígí; ciontaídh^†	ciontaídís	—	ciontaítear
verbal noun		ciontú
past participle		ciontaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms edit

ciontaitheoir
ciontaigh le (“have illicit sex with”)

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms edit

cionntaigh (obsolete)

Adjective edit

ciontaigh

inflection of ciontach:
1. masculine vocative/genitive singular
2. (archaic) feminine dative singular

Noun edit

ciontaigh

inflection of ciontach:
1. vocative/genitive singular
2. nominative/dative plural

Mutation edit

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
ciontaigh	chiontaigh	gciontaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

ciontaigh

Contents

Irish edit

Etymology 1 edit

Alternative forms edit

Verb edit

Conjugation edit

Derived terms edit

Further reading edit

Etymology 2 edit

Alternative forms edit

Adjective edit

Noun edit

Mutation edit