circumscriptor
Latin edit
Etymology edit
From circumscribō + -tor.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kir.kumˈskrip.tor/, [kɪrkũːˈs̠krɪpt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃir.kumˈskrip.tor/, [t͡ʃirkumˈskript̪or]
Noun edit
circumscriptor m (genitive circumscriptōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | circumscriptor | circumscriptōrēs |
Genitive | circumscriptōris | circumscriptōrum |
Dative | circumscriptōrī | circumscriptōribus |
Accusative | circumscriptōrem | circumscriptōrēs |
Ablative | circumscriptōre | circumscriptōribus |
Vocative | circumscriptor | circumscriptōrēs |
Related terms edit
References edit
- “circumscriptor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “circumscriptor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumscriptor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.