Latin edit

Etymology edit

From Old Latin cosmis, from Proto-Italic *komsmis, from Proto-Indo-European *smey- (to smile) (whence mīrus).

Pronunciation edit

Adjective edit

cōmis (neuter cōme, comparative cōmior, superlative cōmissimus, adverb cōmiter); third-declension two-termination adjective

  1. courteous, kind, obliging, affable, gracious, polite
  2. elegant, cultured

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōmis cōme cōmēs cōmia
Genitive cōmis cōmium
Dative cōmī cōmibus
Accusative cōmem cōme cōmēs
cōmīs
cōmia
Ablative cōmī cōmibus
Vocative cōmis cōme cōmēs cōmia

Noun edit

comis

  1. dative/ablative plural of coma

Derived terms edit

References edit

Romanian edit

Etymology edit

Borrowed from Greek κόμης (kómis).

Noun edit

comis m (plural comiși)

  1. (historical) equerry

Declension edit

Walloon edit

Pronunciation edit

Noun edit

comis m

  1. clerk