communalis
LatinEdit
EtymologyEdit
From commūnis (“common, universal, public”) + -ālis.
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /kom.muːˈnaː.lis/, [kɔm.muːˈnaː.l̪ɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kom.muˈna.lis/, [kɔm.muˈnaː.lis]
AdjectiveEdit
commūnālis (neuter commūnāle); third-declension two-termination adjective
DeclensionEdit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | commūnālis | commūnāle | commūnālēs | commūnālia | |
Genitive | commūnālis | commūnālium | |||
Dative | commūnālī | commūnālibus | |||
Accusative | commūnālem | commūnāle | commūnālēs commūnālīs |
commūnālia | |
Ablative | commūnālī | commūnālibus | |||
Vocative | commūnālis | commūnāle | commūnālēs | commūnālia |
Related termsEdit
DescendantsEdit
- Catalan: comunal
- English: communal, cominal
- French: communal
- Old Occitan: comunal, cominal
- Portuguese: comunal
- Romanian: comunal
- Spanish: comunal
ReferencesEdit
- communalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- communalis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- communalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette