Latin

edit

Etymology

edit

From cōniciō +‎ -tūra.

Pronunciation

edit

Noun

edit

coniectūra f (genitive coniectūrae); first declension

  1. conjecture, guess, conjectural inference
  2. interpretation (of dreams), divining, soothsaying, prophesying

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative coniectūra coniectūrae
Genitive coniectūrae coniectūrārum
Dative coniectūrae coniectūrīs
Accusative coniectūram coniectūrās
Ablative coniectūrā coniectūrīs
Vocative coniectūra coniectūrae

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit

References

edit
  • coniectura”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • coniectura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to conjecture: coniectura assequi, consequi, aliquid coniectura colligere
    • as far as I can guess: quantum ego coniectura assequor, auguror
    • to infer by comparison, judge one thing by another: coniecturam alicuius rei facere or capere ex aliqua re
    • to judge others by oneself: de se (ex se de aliis) coniecturam facere
    • it is a matter of conjecture, supposition: aliquid in coniectura positum est
    • it is a matter of conjecture, supposition: aliquid coniectura nititur, continetur (Div. 1. 14. 24)
    • to try to conjecture probabilities: probabilia coniectura sequi