Latin edit

Etymology edit

From coniectūra (conjecture, guess) +‎ -ālis, from cōniciō (bring together, connect; prophesy; conclude), from con- (with) + iaciō (throw, hurl).

Pronunciation edit

Adjective edit

coniectūrālis (neuter coniectūrāle, adverb coniectūrāliter); third-declension two-termination adjective

  1. Of or belonging to conjecture or guessing; conjectural.

Declension edit

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative coniectūrālis coniectūrāle coniectūrālēs coniectūrālia
Genitive coniectūrālis coniectūrālium
Dative coniectūrālī coniectūrālibus
Accusative coniectūrālem coniectūrāle coniectūrālēs
coniectūrālīs
coniectūrālia
Ablative coniectūrālī coniectūrālibus
Vocative coniectūrālis coniectūrāle coniectūrālēs coniectūrālia

Derived terms edit

Related terms edit

References edit

  • coniecturalis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers