decursus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of dēcurrō.
Noun
editdēcursus m (genitive dēcursūs); fourth declension
- running down, downward course, descent; declivity
- Synonyms: dēscēnsus, dēcursiō, dēscēnsiō
- Antonyms: ēscēnsiō, ascēnsiō, inscensiō, cōnscēnsiō, cōnscēnsus, ascēnsus, escēnsus
- (military) hostile attack
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēcursus | dēcursūs |
Genitive | dēcursūs | dēcursuum |
Dative | dēcursuī | dēcursibus |
Accusative | dēcursum | dēcursūs |
Ablative | dēcursū | dēcursibus |
Vocative | dēcursus | dēcursūs |
Participle
editdēcursus (feminine dēcursa, neuter dēcursum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēcursus | dēcursa | dēcursum | dēcursī | dēcursae | dēcursa | |
Genitive | dēcursī | dēcursae | dēcursī | dēcursōrum | dēcursārum | dēcursōrum | |
Dative | dēcursō | dēcursō | dēcursīs | ||||
Accusative | dēcursum | dēcursam | dēcursum | dēcursōs | dēcursās | dēcursa | |
Ablative | dēcursō | dēcursā | dēcursō | dēcursīs | |||
Vocative | dēcurse | dēcursa | dēcursum | dēcursī | dēcursae | dēcursa |
Descendants
editReferences
edit- “decursus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “decursus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- decursus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- decursus in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication