English

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

dedicator (plural dedicators)

  1. One who dedicates.

Translations

edit

Latin

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From dēdicō (dedicate, proclaim) +‎ -tor (-er, agent suffix).

Noun

edit

dēdicātor m (genitive dēdicātōris); third declension

  1. one who dedicates
  2. a founder, author
Declension
edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēdicātor dēdicātōrēs
Genitive dēdicātōris dēdicātōrum
Dative dēdicātōrī dēdicātōribus
Accusative dēdicātōrem dēdicātōrēs
Ablative dēdicātōre dēdicātōribus
Vocative dēdicātor dēdicātōrēs

Etymology 2

edit

Inflected form of dēdicō.

Verb

edit

dēdicātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of dēdicō

References

edit
  • dedicator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dedicator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.