Asturian
edit
Galician
edit
Etymology
edit
From dē- + dicō.
Pronunciation
edit
dēdicō (present infinitive dēdicāre, perfect active dēdicāvī, supine dēdicātum); first conjugation
- to dedicate, consecrate
- Synonyms: sacrō, addīcō, dicō, cōnsecrō, sanciō, voveō
- Antonym: exaugurō
- to proclaim
- to commit to
Conjugation
edit
Conjugation of dēdicō (first conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
dēdicō
|
dēdicās
|
dēdicat
|
dēdicāmus
|
dēdicātis
|
dēdicant
|
imperfect
|
dēdicābam
|
dēdicābās
|
dēdicābat
|
dēdicābāmus
|
dēdicābātis
|
dēdicābant
|
future
|
dēdicābō
|
dēdicābis
|
dēdicābit
|
dēdicābimus
|
dēdicābitis
|
dēdicābunt
|
perfect
|
dēdicāvī
|
dēdicāvistī, dēdicāstī1
|
dēdicāvit, dēdicāt1
|
dēdicāvimus, dēdicāmus1
|
dēdicāvistis, dēdicāstis1
|
dēdicāvērunt, dēdicāvēre, dēdicārunt1
|
pluperfect
|
dēdicāveram, dēdicāram1
|
dēdicāverās, dēdicārās1
|
dēdicāverat, dēdicārat1
|
dēdicāverāmus, dēdicārāmus1
|
dēdicāverātis, dēdicārātis1
|
dēdicāverant, dēdicārant1
|
future perfect
|
dēdicāverō, dēdicārō1
|
dēdicāveris, dēdicāris1
|
dēdicāverit, dēdicārit1
|
dēdicāverimus, dēdicārimus1
|
dēdicāveritis, dēdicāritis1
|
dēdicāverint, dēdicārint1
|
passive
|
present
|
dēdicor
|
dēdicāris, dēdicāre
|
dēdicātur
|
dēdicāmur
|
dēdicāminī
|
dēdicantur
|
imperfect
|
dēdicābar
|
dēdicābāris, dēdicābāre
|
dēdicābātur
|
dēdicābāmur
|
dēdicābāminī
|
dēdicābantur
|
future
|
dēdicābor
|
dēdicāberis, dēdicābere
|
dēdicābitur
|
dēdicābimur
|
dēdicābiminī
|
dēdicābuntur
|
perfect
|
dēdicātus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
dēdicātus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
dēdicātus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
dēdicem
|
dēdicēs
|
dēdicet
|
dēdicēmus
|
dēdicētis
|
dēdicent
|
imperfect
|
dēdicārem
|
dēdicārēs
|
dēdicāret
|
dēdicārēmus
|
dēdicārētis
|
dēdicārent
|
perfect
|
dēdicāverim, dēdicārim1
|
dēdicāverīs, dēdicārīs1
|
dēdicāverit, dēdicārit1
|
dēdicāverīmus, dēdicārīmus1
|
dēdicāverītis, dēdicārītis1
|
dēdicāverint, dēdicārint1
|
pluperfect
|
dēdicāvissem, dēdicāssem1
|
dēdicāvissēs, dēdicāssēs1
|
dēdicāvisset, dēdicāsset1
|
dēdicāvissēmus, dēdicāssēmus1
|
dēdicāvissētis, dēdicāssētis1
|
dēdicāvissent, dēdicāssent1
|
passive
|
present
|
dēdicer
|
dēdicēris, dēdicēre
|
dēdicētur
|
dēdicēmur
|
dēdicēminī
|
dēdicentur
|
imperfect
|
dēdicārer
|
dēdicārēris, dēdicārēre
|
dēdicārētur
|
dēdicārēmur
|
dēdicārēminī
|
dēdicārentur
|
perfect
|
dēdicātus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
dēdicātus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
dēdicā
|
—
|
—
|
dēdicāte
|
—
|
future
|
—
|
dēdicātō
|
dēdicātō
|
—
|
dēdicātōte
|
dēdicantō
|
passive
|
present
|
—
|
dēdicāre
|
—
|
—
|
dēdicāminī
|
—
|
future
|
—
|
dēdicātor
|
dēdicātor
|
—
|
—
|
dēdicantor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
dēdicāre
|
dēdicāvisse, dēdicāsse1
|
dēdicātūrum esse
|
dēdicārī
|
dēdicātum esse
|
dēdicātum īrī
|
participles
|
dēdicāns
|
—
|
dēdicātūrus
|
—
|
dēdicātus
|
dēdicandus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
dēdicandī
|
dēdicandō
|
dēdicandum
|
dēdicandō
|
dēdicātum
|
dēdicātū
|
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Related terms
edit
Descendants
edit
References
edit
- “dedico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dedico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dedico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
edit