defalka

See also: defalką

Polish

Etymology

From Latin dēfalcō +‎ -ka. First attested in 1656–1688.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dɛˈfalka/

• (Middle Polish) IPA^(key): /dɛˈfalka/

• Rhymes: -alka
• Syllabification: de‧fal‧ka

Noun

defalka f

1. (obsolete) deduction; omission; reduction of a cost, etc.
2. (obsolete) failure; let-down

Declension

Declension of defalka

	singular	plural
nominative	defalka	defalki
genitive	defalki	defalek
dative	defalce	defalkom
accusative	defalkę	defalki
instrumental	defalką	defalkami
locative	defalce	defalkach
vocative	defalko	defalki

Further reading

• defalka in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “defalka”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “defalka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “defalka”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 433
• defalka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego