delinquens
Latin
editEtymology
editPresent participle of dēlinquō.
Participle
editdēlinquēns (genitive dēlinquentis); third-declension one-termination participle
Declension
editThird-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēlinquēns | dēlinquentēs | dēlinquentia | ||
Genitive | dēlinquentis | dēlinquentium | |||
Dative | dēlinquentī | dēlinquentibus | |||
Accusative | dēlinquentem | dēlinquēns | dēlinquentēs dēlinquentīs |
dēlinquentia | |
Ablative | dēlinquente dēlinquentī1 |
dēlinquentibus | |||
Vocative | dēlinquēns | dēlinquentēs | dēlinquentia |
1When used purely as an adjective.
Derived terms
editDescendants
edit- English: delinquent
- French: délinquant
- Italian: delinquente
- → Polish: delikwent
- Portuguese: delinquente
- Romanian: delincvent
- Sicilian: dilinquenti
- Spanish: delincuente