desenvainar

Spanish

Etymology

From des- +‎ envainar, from vaina (“sheath”).

Pronunciation

• IPA^(key): /desembaiˈnaɾ/ [d̪e.sẽm.bai̯ˈnaɾ]
• Rhymes: -aɾ
• Syllabification: de‧sen‧vai‧nar

Verb

desenvainar (first-person singular present desenvaino, first-person singular preterite desenvainé, past participle desenvainado)

1. (transitive) to unsheathe/unsheath, to take out, to draw, to whip out

   Synonym: desenfundar

   Antonyms: envainar, enfundar

Conjugation

    Conjugation of desenvainar (See Appendix:Spanish verbs)

infinitive			desenvainar
gerund			desenvainando
past participle				masculine		feminine
		singular		desenvainado		desenvainada
		plural		desenvainados		desenvainadas
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		yo	tú vos	él/ella/ello usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos/ellas ustedes
	present	desenvaino	desenvainastú desenvainásvos	desenvaina	desenvainamos	desenvaináis	desenvainan
	imperfect	desenvainaba	desenvainabas	desenvainaba	desenvainábamos	desenvainabais	desenvainaban
	preterite	desenvainé	desenvainaste	desenvainó	desenvainamos	desenvainasteis	desenvainaron
	future	desenvainaré	desenvainarás	desenvainará	desenvainaremos	desenvainaréis	desenvainarán
	conditional	desenvainaría	desenvainarías	desenvainaría	desenvainaríamos	desenvainaríais	desenvainarían
subjunctive		yo	tú vos	él/ella/ello usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos/ellas ustedes
	present	desenvaine	desenvainestú desenvainésvos2	desenvaine	desenvainemos	desenvainéis	desenvainen
	imperfect (ra)	desenvainara	desenvainaras	desenvainara	desenvaináramos	desenvainarais	desenvainaran
	imperfect (se)	desenvainase	desenvainases	desenvainase	desenvainásemos	desenvainaseis	desenvainasen
	future1	desenvainare	desenvainares	desenvainare	desenvaináremos	desenvainareis	desenvainaren
imperative		—	tú vos	usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ustedes
	affirmative		desenvainatú desenvainávos	desenvaine	desenvainemos	desenvainad	desenvainen
	negative		no desenvaines	no desenvaine	no desenvainemos	no desenvainéis	no desenvainen

¹Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
²Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.

    Selected combined forms of desenvainar

These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.

		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
with infinitive desenvainar
	dative	desenvainarme	desenvainarte	desenvainarle, desenvainarse	desenvainarnos	desenvainaros	desenvainarles, desenvainarse
	accusative	desenvainarme	desenvainarte	desenvainarlo, desenvainarla, desenvainarse	desenvainarnos	desenvainaros	desenvainarlos, desenvainarlas, desenvainarse
with gerund desenvainando
	dative	desenvainándome	desenvainándote	desenvainándole, desenvainándose	desenvainándonos	desenvainándoos	desenvainándoles, desenvainándose
	accusative	desenvainándome	desenvainándote	desenvainándolo, desenvainándola, desenvainándose	desenvainándonos	desenvainándoos	desenvainándolos, desenvainándolas, desenvainándose
with informal second-person singular tú imperative desenvaina
	dative	desenváiname	desenváinate	desenváinale	desenváinanos	not used	desenváinales
	accusative	desenváiname	desenváinate	desenváinalo, desenváinala	desenváinanos	not used	desenváinalos, desenváinalas
with informal second-person singular vos imperative desenvainá
	dative	desenvainame	desenvainate	desenvainale	desenvainanos	not used	desenvainales
	accusative	desenvainame	desenvainate	desenvainalo, desenvainala	desenvainanos	not used	desenvainalos, desenvainalas
with formal second-person singular imperative desenvaine
	dative	desenváineme	not used	desenváinele, desenváinese	desenváinenos	not used	desenváineles
	accusative	desenváineme	not used	desenváinelo, desenváinela, desenváinese	desenváinenos	not used	desenváinelos, desenváinelas
with first-person plural imperative desenvainemos
	dative	not used	desenvainémoste	desenvainémosle	desenvainémonos	desenvainémoos	desenvainémosles
	accusative	not used	desenvainémoste	desenvainémoslo, desenvainémosla	desenvainémonos	desenvainémoos	desenvainémoslos, desenvainémoslas
with informal second-person plural imperative desenvainad
	dative	desenvainadme	not used	desenvainadle	desenvainadnos	desenvainaos	desenvainadles
	accusative	desenvainadme	not used	desenvainadlo, desenvainadla	desenvainadnos	desenvainaos	desenvainadlos, desenvainadlas
with formal second-person plural imperative desenvainen
	dative	desenváinenme	not used	desenváinenle	desenváinennos	not used	desenváinenles, desenváinense
	accusative	desenváinenme	not used	desenváinenlo, desenváinenla	desenváinennos	not used	desenváinenlos, desenváinenlas, desenváinense

Further reading

• “desenvainar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014