discipul
Old English
editEtymology
editFrom Latin discipulus (“pupil, student”). More at disciple.
Pronunciation
editNoun
editdiscipul m
Declension
editDeclension of discipul (strong a-stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | discipul | discipulas |
accusative | discipul | discipulas |
genitive | discipules | discipula |
dative | discipule | discipulum |
Synonyms
editRelated terms
editDescendants
editRomanian
editNoun
editdiscipul m (plural discipuli)
- Alternative form of discipol
Declension
editDeclension of discipul
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) discipul | discipulul | (niște) discipuli | discipulii |
genitive/dative | (unui) discipul | discipulului | (unor) discipuli | discipulilor |
vocative | discipulule | discipulilor |