disimprimere

Italian

Etymology

From dis- +‎ imprimere.

Verb

disimprìmere (first-person singular present disimprìmo, first-person singular past historic disimprèssi, past participle disimprèsso, auxiliary avére) (transitive)

1. (rare) to free from hindrances, to unblock

Conjugation

    Conjugation of disimprìmere (root-stressed -ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	disimprìmere
auxiliary verb		avére	gerund		disimprimèndo
present participle		disimprimènte	past participle		disimprèsso
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	disimprìmo	disimprìmi	disimprìme	disimprimiàmo	disimpriméte	disimprìmono
imperfect	disimprimévo	disimprimévi	disimpriméva	disimprimevàmo	disimprimevàte	disimprimévano
past historic	disimprèssi	disimprimésti	disimprèsse	disimprimémmo	disimpriméste	disimprèssero
future	disimprimerò	disimprimerài	disimprimerà	disimprimerémo	disimprimeréte	disimprimerànno
conditional	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	disimprimerèi	disimprimerésti	disimprimerèbbe, disimprimerébbe	disimprimerémmo	disimprimeréste	disimprimerèbbero, disimprimerébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	disimprìma	disimprìma	disimprìma	disimprimiàmo	disimprimiàte	disimprìmano
imperfect	disimpriméssi	disimpriméssi	disimprimésse	disimpriméssimo	disimpriméste	disimpriméssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		disimprìmi	disimprìma	disimprimiàmo	disimpriméte	disimprìmano
negative imperative		non disimprìmere	non disimprìma	non disimprimiàmo	non disimpriméte	non disimprìmano