Turkish

edit

Etymology

edit

Inherited from Ottoman Turkish دیزیلی (dizili),[1][2] from دیزلمك (dizilmek), from دیزمك (dizmek),[3] equivalent to diz- (to arrange in a row, to align) +‎ -il (passive suffix) +‎ -i (deverbal nominal suffix).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /di.ziˈli/
  • Hyphenation: di‧zi‧li

Adjective

edit

dizili

  1. arranged in a row, arrayed in a line
    Synonym: (archaic) mürettep

Declension

edit
edit

References

edit
  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “دیزیلی”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 936
  2. ^ Kélékian, Diran (1911) “دیزیلی”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 598
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “diz-”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

edit