dokończenie

Polish

Etymology

From dokończyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.kɔɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: do‧koń‧cze‧nie

Noun

dokończenie n

1. (uncountable) verbal noun of dokończyć
2. (countable) conclusion, ending, termination

Declension

Declension of dokończenie

	singular	plural
nominative	dokończenie	dokończenia
genitive	dokończenia	dokończeń
dative	dokończeniu	dokończeniom
accusative	dokończenie	dokończenia
instrumental	dokończeniem	dokończeniami
locative	dokończeniu	dokończeniach
vocative	dokończenie	dokończenia

Further reading

• dokończenie in Polish dictionaries at PWN