dostojnik

See also: dôstojník

Polish

Etymology

From dostojny +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈstɔj.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔjɲik
• Syllabification: do‧stoj‧nik

Noun

dostojnik m pers (female equivalent dostojniczka)

1. dignitary (important or influential person)

   Synonym: dygnitarz

Declension

Declension of dostojnik

	singular	plural
nominative	dostojnik	dostojnicy/dostojniki (deprecative)
genitive	dostojnika	dostojników
dative	dostojnikowi	dostojnikom
accusative	dostojnika	dostojników
instrumental	dostojnikiem	dostojnikami
locative	dostojniku	dostojnikach
vocative	dostojniku	dostojnicy

Related terms

adjective

• dostojny

 

adverb

• dostojnie

 

nouns

• dostojeństwo
• dostojność

 

verbs

• dostojnieć impf
• zdostojnieć pf

 

Further reading

• dostojnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dostojnik in Polish dictionaries at PWN