dvína

See also: dvīņa

Faroese

Etymology

From Old Norse dvína, from Proto-Germanic *dwīnaną.

Verb

dvína (third person singular past indicative dvíndi or dvínaði, third person plural past indicative dvíndu or dvínaðu, supine dvínt or dvínað)

1. to yield, give way
2. to subside, abate

Conjugation

Conjugation of dvína (group v-1)
infinitive	dvína
supine	dvínt
participle (a7)1	dvínandi	dvíndur
	present	past
first singular	dvíni	dvíndi
second singular	dvínir	dvíndi
third singular	dvínir	dvíndi
plural	dvína	dvíndu
	imperative
singular	dvín!
plural	dvínið!
1Only the past participle being declined.

Conjugation of dvína (group v-30)
infinitive	dvína
supine	dvínað
participle (a6)1	dvínandi	dvínaður
	present	past
first singular	dvíni	dvínaði
second singular	dvínar	dvínaði
third singular	dvínar	dvínaði
plural	dvína	dvínaðu
	imperative
singular	dvína!
plural	dvínið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse dvína, from Proto-Germanic *dwīnaną. Compare English dwine, dwindle, Dutch verdwijnen, Low German verdwienen.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈtviːna]

  Rhymes: -iːna

Verb

dvína (weak verb, third-person singular past indicative dvínaði, supine dvínað)

1. (intransitive) to dwindle, diminish

Conjugation

dvína — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dvína
supine (sagnbót)		dvínað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dvínandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dvína	við dvínum	present (nútíð)	ég dvíni	við dvínum
	þú dvínar	þið dvínið		þú dvínir	þið dvínið
	hann, hún, það dvínar	þeir, þær, þau dvína		hann, hún, það dvíni	þeir, þær, þau dvíni
past (þátíð)	ég dvínaði	við dvínuðum	past (þátíð)	ég dvínaði	við dvínuðum
	þú dvínaðir	þið dvínuðuð		þú dvínaðir	þið dvínuðuð
	hann, hún, það dvínaði	þeir, þær, þau dvínuðu		hann, hún, það dvínaði	þeir, þær, þau dvínuðu
imperative (boðháttur)	dvína (þú)	dvínið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dvínaðu	dvíniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dvínaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dvínaður	dvínuð	dvínað		dvínaðir	dvínaðar	dvínuð
accusative (þolfall)	dvínaðan	dvínaða	dvínað		dvínaða	dvínaðar	dvínuð
dative (þágufall)	dvínuðum	dvínaðri	dvínuðu		dvínuðum	dvínuðum	dvínuðum
genitive (eignarfall)	dvínaðs	dvínaðrar	dvínaðs		dvínaðra	dvínaðra	dvínaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dvínaði	dvínaða	dvínaða		dvínuðu	dvínuðu	dvínuðu
accusative (þolfall)	dvínaða	dvínuðu	dvínaða		dvínuðu	dvínuðu	dvínuðu
dative (þágufall)	dvínaða	dvínuðu	dvínaða		dvínuðu	dvínuðu	dvínuðu
genitive (eignarfall)	dvínaða	dvínuðu	dvínaða		dvínuðu	dvínuðu	dvínuðu