verdwijnen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verdwinen, from ver- +‎ dwinen. Compare Old English fordwīnan. The base verb derives from Old Dutch *dwīnan, from Proto-Germanic *dwīnaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈdʋɛi̯.nə(n)/, /vɛrˈdʋɛi̯.nə(n)/

• Audio (Netherlands):

  (file)

• Hyphenation: ver‧dwij‧nen
• Rhymes: -ɛi̯nən

Verb

verdwijnen

1. (intransitive) to disappear
2. (intransitive) to dwindle

Inflection

Conjugation of verdwijnen (strong class 1, prefixed)
infinitive	verdwijnen
past singular	verdween
past participle	verdwenen
infinitive	verdwijnen
gerund	verdwijnen n
	present tense	past tense
1st person singular	verdwijn	verdween
2nd person sing. (jij)	verdwijnt, verdwijn2	verdween
2nd person sing. (u)	verdwijnt	verdween
2nd person sing. (gij)	verdwijnt	verdweent
3rd person singular	verdwijnt	verdween
plural	verdwijnen	verdwenen
subjunctive sing.1	verdwijne	verdwene
subjunctive plur.1	verdwijnen	verdwenen
imperative sing.	verdwijn
imperative plur.1	verdwijnt
participles	verdwijnend	verdwenen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verdwijning