dwingerig
Dutch
editEtymology
editFrom dwingen (“to force”) + -erig.
Pronunciation
editAdjective
editdwingerig (comparative dwingeriger, superlative dwingerigst)
- whiny, complaining (said of a child who can't obtain what he/she wishes to have)
Inflection
editDeclension of dwingerig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | dwingerig | |||
inflected | dwingerige | |||
comparative | dwingeriger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | dwingerig | dwingeriger | het dwingerigst het dwingerigste | |
indefinite | m./f. sing. | dwingerige | dwingerigere | dwingerigste |
n. sing. | dwingerig | dwingeriger | dwingerigste | |
plural | dwingerige | dwingerigere | dwingerigste | |
definite | dwingerige | dwingerigere | dwingerigste | |
partitive | dwingerigs | dwingerigers | — |