eigenwijs
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch eigenwijs, probably from Middle Low German eigenwīs.
Pronunciation edit
Adjective edit
eigenwijs (comparative eigenwijzer, superlative meest eigenwijs or eigenwijst)
Inflection edit
Inflection of eigenwijs | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | eigenwijs | |||
inflected | eigenwijze | |||
comparative | eigenwijzer | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | eigenwijs | eigenwijzer | het eigenwijst het eigenwijste | |
indefinite | m./f. sing. | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste |
n. sing. | eigenwijs | eigenwijzer | eigenwijste | |
plural | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
definite | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
partitive | eigenwijs | eigenwijzers | — |