Hungarian

edit

Etymology

edit

First attested in 1789. An internationalism mainly via Latin epigramma and German Epigramm, ultimately from Ancient Greek ἐπίγραμμα (epígramma).[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈɛpiɡrɒmːɒ]
  • Hyphenation: epig‧ram‧ma
  • Rhymes: -mɒ

Noun

edit

epigramma (plural epigrammák)

  1. (archaic) epigram (an inscription in stone)
  2. epigram (a short, witty or pithy poem)

Declension

edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative epigramma epigrammák
accusative epigrammát epigrammákat
dative epigrammának epigrammáknak
instrumental epigrammával epigrammákkal
causal-final epigrammáért epigrammákért
translative epigrammává epigrammákká
terminative epigrammáig epigrammákig
essive-formal epigrammaként epigrammákként
essive-modal
inessive epigrammában epigrammákban
superessive epigrammán epigrammákon
adessive epigrammánál epigrammáknál
illative epigrammába epigrammákba
sublative epigrammára epigrammákra
allative epigrammához epigrammákhoz
elative epigrammából epigrammákból
delative epigrammáról epigrammákról
ablative epigrammától epigrammáktól
non-attributive
possessive - singular
epigrammáé epigrammáké
non-attributive
possessive - plural
epigrammáéi epigrammákéi
Possessive forms of epigramma
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. epigrammám epigrammáim
2nd person sing. epigrammád epigrammáid
3rd person sing. epigrammája epigrammái
1st person plural epigrammánk epigrammáink
2nd person plural epigrammátok epigrammáitok
3rd person plural epigrammájuk epigrammáik

References

edit
  1. ^ epigramma in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading

edit
  • epigramma in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • epigramma in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)

Italian

edit

Etymology

edit

From Latin epigramma.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /e.piˈɡram.ma/
  • Rhymes: -amma
  • Hyphenation: e‧pi‧gràm‧ma

Noun

edit

epigramma m (plural epigrammi)

  1. epigram

Further reading

edit
  • epigramma in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

edit

Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From the Ancient Greek ἐπίγραμμα (epígramma).

Pronunciation

edit

Noun

edit

epigramma n (genitive epigrammatis); third declension

  1. inscription
  2. epigram

Declension

edit

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).

Case Singular Plural
Nominative epigramma epigrammata
Genitive epigrammatis epigrammatum
Dative epigrammatī epigrammatibus
Accusative epigramma epigrammata
Ablative epigrammate epigrammatibus
Vocative epigramma epigrammata

Descendants

edit

References

edit
  • epigramma”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • epigramma”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • epigramma in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • epigramma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • epigramma”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • epigramma in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016