fakt

See also: Fakt

Azerbaijani

Etymology

Internationalism; Likely from Russian факт (fakt), ultimately from Latin factum.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

fakt (definite accusative faktı, plural faktlar)

1. fact

   fakt budur ki[...] ― the fact is that...

   Faktlar yaman tərs şeydir. ― Facts are a terribly stubborn thing.

Declension

Declension of fakt
	singular	plural
nominative	fakt	faktlar
definite accusative	faktı	faktları
dative	fakta	faktlara
locative	faktda	faktlarda
ablative	faktdan	faktlardan
definite genitive	faktın	faktların

Possessive forms of fakt
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	faktım	faktlarım
sənin (“your”)	faktın	faktların
onun (“his/her/its”)	faktı	faktları
bizim (“our”)	faktımız	faktlarımız
sizin (“your”)	faktınız	faktlarınız
onların (“their”)	faktı or faktları	faktları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	faktımı	faktlarımı
sənin (“your”)	faktını	faktlarını
onun (“his/her/its”)	faktını	faktlarını
bizim (“our”)	faktımızı	faktlarımızı
sizin (“your”)	faktınızı	faktlarınızı
onların (“their”)	faktını or faktlarını	faktlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	faktıma	faktlarıma
sənin (“your”)	faktına	faktlarına
onun (“his/her/its”)	faktına	faktlarına
bizim (“our”)	faktımıza	faktlarımıza
sizin (“your”)	faktınıza	faktlarınıza
onların (“their”)	faktına or faktlarına	faktlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	faktımda	faktlarımda
sənin (“your”)	faktında	faktlarında
onun (“his/her/its”)	faktında	faktlarında
bizim (“our”)	faktımızda	faktlarımızda
sizin (“your”)	faktınızda	faktlarınızda
onların (“their”)	faktında or faktlarında	faktlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	faktımdan	faktlarımdan
sənin (“your”)	faktından	faktlarından
onun (“his/her/its”)	faktından	faktlarından
bizim (“our”)	faktımızdan	faktlarımızdan
sizin (“your”)	faktınızdan	faktlarınızdan
onların (“their”)	faktından or faktlarından	faktlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	faktımın	faktlarımın
sənin (“your”)	faktının	faktlarının
onun (“his/her/its”)	faktının	faktlarının
bizim (“our”)	faktımızın	faktlarımızın
sizin (“your”)	faktınızın	faktlarınızın
onların (“their”)	faktının or faktlarının	faktlarının

Further reading

• “fakt” in Obastan.com.

Czech

Alternative forms

• faktum

Etymology

Derived from Latin factum.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈfakt]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: fakt
• Rhymes: -akt

Noun

fakt m inan

1. fact

   Synonym: skutečnost

   Fakt jo? ― Really?; Seriously?

Declension

Declension of fakt (hard masculine inanimate)

	singular	plural
nominative	fakt	fakty
genitive	faktu	faktů
dative	faktu	faktům
accusative	fakt	fakty
vocative	fakte	fakty
locative	faktu	faktech
instrumental	faktem	fakty

A more commonly used form for Nominative, Accusative and Vocative plural is fakta. This is a remnant of an earlier duplicate form faktum of neuter gender. For this reason when the plural form fakta is used, it is grammatically treated as having neuter gender, not masculine gender.

Related terms

• fakticita
• faktický
• faktičnost
• faktuální

 

Further reading

• fakt in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• fakt in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• fakt in Internetová jazyková příručka

Kashubian

Etymology

Borrowed from Polish fakt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfakt/
• Rhymes: -akt
• Syllabification: fakt

Noun

fakt m inan

1. fact (something which is real; something actual as opposed to invented)

Further reading

• Jan Trepczyk (1994) “fakt”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volume 1, page 156
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “fakt”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[3], volume 1, page 391

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin factum. First attested in 1843.

Pronunciation

• IPA^(key): /fakt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -akt
• Syllabification: fakt

Noun

fakt m inan (diminutive fakcik)

1. (countable) fact (something which is real; something actual as opposed to invented)
2. (uncountable) fact (something considered obvious by the speaker)

Declension

Declension of fakt

	singular	plural
nominative	fakt	fakty
genitive	faktu	faktów
dative	faktowi	faktom
accusative	fakt	fakty
instrumental	faktem	faktami
locative	fakcie	faktach
vocative	fakcie	fakty

Descendants

• → Kashubian: fakt
• → Silesian: fakt

Particle

fakt

1. that's a fact; the fact is

Derived terms

adverbs

• po fakcie

 

interjections

• fakt faktem

 

nouns

• fakt dokonany
• fakt prasowy
• literatura faktu

 

verbs

• postawić przed faktem dokonanym pf, stawiać przed faktem dokonanym impf
• uprzedzić fakty pf, uprzedzać fakty impf

 

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), fakt is one of the most used words in Polish, appearing 42 times in scientific texts, 30 times in news, 70 times in essays, 22 times in fiction, and 10 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 174 times, making it the 330th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• fakt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• fakt in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “fakt”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[4]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “fakt”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 712

Serbo-Croatian

Alternative forms

• fȁkat

Etymology

From Latin factum.

Pronunciation

• IPA^(key): /fâkt/

Noun

fȁkt m (Cyrillic spelling фа̏кт)

1. fact

Declension

Declension of fakt

	singular	plural
nominative	fakt	fakti
genitive	fakta	fakata / fakta
dative	faktu	faktima
accusative	fakt	fakte
vocative	fakte	fakti
locative	faktu	faktima
instrumental	faktom	faktima

References

• “fakt” in Hrvatski jezični portal

Silesian

Etymology

Borrowed from German Fakt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfakt/
• Rhymes: -akt
• Syllabification: fakt

Noun

fakt m inan

1. fact (something which is real; something actual as opposed to invented)

Declension

Declension of fakt

	singular	plural
nominative	fakt	fakty
genitive	faktu	faktōw
dative	faktowi	faktōm
accusative	fakt	fakty
instrumental	faktym	faktami/faktōma
locative	fakcie	faktach
vocative	fakcie	fakty

Further reading

• fakt in silling.org

Slovak

Etymology

Derived from Latin factum.

Pronunciation

• IPA^(key): [fakt]

Noun

fakt m inan (genitive singular faktu, nominative plural fakty, genitive plural faktov, declension pattern of dub)

1. fact

Declension

Declension of fakt

	singular	plural
nominative	fakt	fakty
genitive	faktu	faktov
dative	faktu	faktom
accusative	fakt	fakty
locative	fakte	faktoch
instrumental	faktom	faktami

Related terms

• faktický