fitil
Carolinian edit
Noun edit
fitil
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish فتیل (fitil), from Arabic فَتِيل (fatīl).
Pronunciation edit
Noun edit
fitil n (plural fitiluri)
Declension edit
Declension of fitil
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) fitil | fitilul | (niște) fitiluri | fitilurile |
genitive/dative | (unui) fitil | fitilului | (unor) fitiluri | fitilurilor |
vocative | fitilule | fitilurilor |
Further reading edit
- fitil in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish فتیل (fetil, fitil), from Arabic فَتِيل (fatīl).
Pronunciation edit
Noun edit
fitil (definite accusative fitili, plural fitiller)
- wick, candlewick
- Synonym: çirağ
- (medicine) suppository
Declension edit
Descendants edit
- → Russian: фити́ль m (fitílʹ)
References edit
- Kélékian, Diran (1911) “فتیل”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 887
- Nişanyan, Sevan (2002–) “fitil”, in Nişanyan Sözlük
Volapük edit
Etymology edit
fit (“fish”) + -il (“diminutive”)
Pronunciation edit
Noun edit
fitil (nominative plural fitils)
Declension edit
declension of fitil