formai
See also: formái
French edit
Verb edit
formai
- first-person singular past historic of former
Hungarian edit
Etymology edit
forma + -i (adjective-forming suffix)
Pronunciation edit
Adjective edit
formai (not comparable)
Declension edit
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | formai | formaiak |
accusative | formait | formaiakat |
dative | formainak | formaiaknak |
instrumental | formaival | formaiakkal |
causal-final | formaiért | formaiakért |
translative | formaivá | formaiakká |
terminative | formaiig | formaiakig |
essive-formal | formaiként | formaiakként |
essive-modal | — | — |
inessive | formaiban | formaiakban |
superessive | formain | formaiakon |
adessive | formainál | formaiaknál |
illative | formaiba | formaiakba |
sublative | formaira | formaiakra |
allative | formaihoz | formaiakhoz |
elative | formaiból | formaiakból |
delative | formairól | formaiakról |
ablative | formaitól | formaiaktól |
non-attributive possessive - singular |
formaié | formaiaké |
non-attributive possessive - plural |
formaiéi | formaiakéi |
Italian edit
Verb edit
formai
- first-person singular past historic of formare
Anagrams edit
Lithuanian edit
Noun edit
formai f
Lombard edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Ultimately from Medieval Latin fōrmāticum. May have arrived via Piedmontese. Synonym and doublet of furmàcc, which was borrowed from Old French.
Pronunciation edit
Noun edit
formai m (invariable)
Portuguese edit
Verb edit
formai
Romanian edit
Pronunciation edit
Verb edit
formai
- inflection of forma:
Venetian edit
Etymology edit
From Medieval Latin fōrmāticum, from Latin fōrma (“mould”). Possibly arrived in Venetian via Lombard formai.
Noun edit
formai